เช็กความแตกต่างไข้หวัดใหญ่ สายพันธุ์ A VS สายพันธุ์ B

ไข้หวัดใหญ่ กลับมาระบาดอีกครั้งทั้งในเด็ก วัยเรียน ไปจนถึงผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศและการรวมกลุ่มในสถานที่ต่างๆ ทำให้เชื้อไวรัสแพร่กระจายได้ง่ายมากขึ้น ส่งผลให้หลายครอบครัวต้องเผชิญกับการเจ็บป่วยที่สร้างความกังวลไม่น้อย

แม้ว่าไข้หวัดใหญ่จะเป็นโรคที่หลายคนคุ้นเคย แต่ความจริงแล้วอาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนและอาการรุนแรง โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง การทำความเข้าใจความแตกต่างของ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A และสายพันธุ์ B จึงเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อช่วยให้เรารู้เท่าทันและสามารถป้องกันตัวเองและคนรอบข้างได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A

• พบได้ทั้งในคนและสัตว์ เช่น นก น้ำ และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอย่างสุกร
  
• ลักษณะการระบาด : มักแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เป็นวงกว้าง และบางครั้งอาจรุนแรงจนทำให้เกิดการระบาดใหญ่ (Pandemic) ได้
  
• อาการเด่น :
  
• มีไข้สูงขึ้นอย่างเฉียบพลัน
  
• ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อทั่วตัว
  
• หนาวสั่น เหนื่อยง่าย อ่อนเพลียมาก
  
• อาการมักรุนแรงใน 1–2 วันแรกหลังติดเชื้อ
  
  
• ระยะฟักตัว : ประมาณ 1–4 วัน
  
• กลุ่มเสี่ยง : เด็กเล็ก, ผู้สูงอายุ, ผู้ที่มีโรคประจำตัว เช่น โรคหัวใจ เบาหวาน หรือโรคปอดเรื้อรัง เพราะมีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น ปอดบวม ได้ง่าย

ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ B

• พบเฉพาะในคนเท่านั้น ไม่พบการแพร่จากสัตว์สู่คน
  
• ลักษณะการระบาด : มักเกิดตามฤดูกาล (Seasonal Influenza) เช่น ช่วงเปลี่ยนฤดูหรือหน้าฝน ระบาดไม่รุนแรงกว้างขวางเหมือนสายพันธุ์ A
  
• อาการเด่น :
  
• มีไข้ระดับปานกลาง
  
• ไอแห้ง เจ็บคอ
  
• คัดจมูก น้ำมูกไหล
  
• ปวดศีรษะ และอ่อนเพลีย
  
• อาการมักค่อย ๆ ปรากฏ ไม่รุนแรงทันทีเหมือนสายพันธุ์ A
  
• ระยะฟักตัว : ประมาณ 1–4 วัน
  
• กลุ่มเสี่ยง : พบได้บ่อยในเด็กและวัยเรียน เพราะเป็นช่วงที่มีการรวมกลุ่มและติดต่อกันง่าย